Invitro z komórkami rozrodczymi partnera można zastosować przy dobrych parametrach nasienia. Jeśli plemników jest za mało, są uszkodzone lub niewystarczająco ruchliwe, zaleca się zapłodnienie z nasieniem dawcy.

Procedura invitro krok po kroku

Zapłodnienie pozaustrojowe, czyli invitro, polega na połączeniu komórki jajowej z plemnikiem w laboratorium, poza organizmem kobiety. Zabieg składa się z 6 podstawowych kroków:

1. Badania i kwalifikacja do programu. Przed przystąpieniem do procedury invitro para wykonuje szereg badań laboratoryjnych, hormonalnych i wirusologicznych. Na tym etapie badane są komórki rozrodcze mężczyzny, dzięki czemu można ocenić czy spełniają one parametry do zapłodnienia invitro z nasieniem partnera. Jeśli jakość plemników jest niska, lekarz może zalecić invitro z nasieniem dawcy.

2. Stymulacja hormonalna. Po zakwalifikowaniu do programu przeprowadza się u kobiety stymulację hormonalną za pomocą leków. Ma to na celu zwiększenie liczby dojrzewających komórek jajowych. Stymulacja trwa około 7-12 dni.

3. Punkcja jajników. Pobranie komórek jajowych pacjentki odbywa się w znieczuleniu ogólnym. Z jajników odprowadza się płyn pęcherzykowy, w którym znajdują się komórki rozrodcze. Czas trwania zabiegu to około 15 minut.

4. Pobranie nasienia. Partner pacjentki oddaje nasienie w specjalnie do tego przeznaczonym pomieszczeniu. Jeśli invitro jest przeprowadzane z nasieniem dawcy, zostaje ono wcześniej wyselekcjonowane i rozmrożone. Lekarz sprawdza zgodność parametrów nasienia dawcy i biorcy.

5. Zapłodnienie invitro. 6 pobranych wcześniej komórek jajowych łączy się z plemnikami w laboratorium. Dzięki temu powstają zarodki, które umieszcza się w inkubatorze na 3-5 dni.

6. Transfer zarodków. Do zapłodnienia wybiera się maksymalnie 2 zarodki. Wprowadza się je do jamy macicy za pomocą cewnika. Pacjentce podaje się leki zwiększające szanse na zagnieżdżenie zarodków w macicy. Powodzenie zabiegu można sprawdzić po około 2 tygodniach.

Invitro z nasieniem partnera czy dawcy: co wybrać?

Jakość nasienia określana jest parametrami takimi jak ruchliwość, liczebność i żywotność plemników, fragmentacja DNA plemników oraz morfologia. Jeśli badania laboratoryjne wykażą, że plemniki są uszkodzone, mało ruchliwe lub jest ich za mało, lekarz może zalecić zapłodnienie invitro z nasieniem dawcy.

Kto może zostać dawcą nasienia?

Dawcą nasienia mogą zostać zdrowi mężczyźni w wieku 18-40 lat. W większośći banków nasienia wymagane jest wykształcenie co najmniej średnie. Potencjalny dawca przechodzi szczegółowe badania wykluczające choroby genetyczne i wirusowe. Konieczny jest także test psychologiczny. Dawca nasienia pozostaje anonimowy, ale kliniki invitro mogą udostępnić pacjentom takie dane jak wiek, wykształcenie, kolor włosów czy oczu dawcy. Kluczowa przy wyborze dawcy do zabiegu invitro jest jednak jego zgodność fenotypowa (zgodność grup krwi) z biorcą.