
Prezbiopia to wada wzroku wynikająca z naturalnego osłabienia soczewki wewnątrzgałkowej. Przypadłość dosięga osób około 40-45 roku życia. Oko wraz z wiekiem traci elastyczność mięśni i zdolność akomodacji, czyli dostosowywania się do widzenia przedmiotów z różnych odległości. Nie da się uchronić przed prezbiopią, ponieważ wynika ona z naturalnych procesów fizjologicznych zachodzących w organizmie, jak powstawanie siwych włosów czy zmarszczek.
Objawy starczowzroczności
Starczowzroczność, inaczej prezbiopia, objawia się utrudnionym widzeniem przedmiotów z bliska lub tekstu napisanego małym drukiem. U osób z tą wadą wzroku występuje najczęściej syndrom krótkiej ręki, czyli odsuwanie od siebie rzeczy, aby móc odczytać znajdujący się na nich napis. Starczowzroczności towarzyszy też częste odczuwanie zmęczenia oczu oraz bóle głowy.
Prezbiopia – jakie okulary i soczewki kontaktowe
Do korygowania starczowzroczności używane są soczewki kontaktowe progresywne lub tradycyjne okulary, które zakłada się najczęściej do czytania lub oglądania telewizji. Odpowiednie szkła zawsze dobiera lekarz, po przeprowadzaniu wcześniej szczegółowego badania wzroku. Szkła kontaktowe progresywne, inaczej soczewki multifokalne, mogą nosić także astygmatycy. Umożliwiają one ostre widzenie przedmiotów zarówno z bliska, jak i daleka oraz przenoszenie wzroku z jednego obiektu na drugi bez uczucia dyskomfortu. Soczewki kontaktowe przeznaczone są do jednorazowego użytku lub w wersji miesięcznej. Należy pamiętać, aby szkła przechowywać w specjalnych pojemnikach napełnionych płynem do soczewek.
Prezbiopia a operacja laserowa
Decyzję o możliwości laserowej korekcji wzroku podejmuje lekarz, po przeprowadzeniu wcześniej szczegółowego badania kwalifikacyjnego. Przeciwwskazania do wykonania zabiegu chirurgii refrakcyjnej to: rozrusznik serca, reumatoidalne zapalenie stawów, choroby autoimmunologiczne, wirusowe zapalenie spojówki, zaćma, jaskra, półpasiec oczny oraz choroby naczyniowe oka. Zabieg laserowy koryguje tylko efekt prezbiopii, ale nie może cofnąć naturalnego procesu utraty zdolności akomodacji oka wynikającego z wieku. Do korekcji wzroku stosuje się monowizję, co oznacza, że oko dominujące będzie odpowiedzialne za widzenie z daleka, a drugie – z bliska.